Όταν λέω συμβατικό αναφέρομαι κυρίως στο προβλέψιμα καινοτόμο όπως όταν λέω άνοστο δεν εννοώ τα σκουπίδια ή τις πέτρες. Δεν είναι ζήτημα αν πρέπει να είναι κανείς επίκαιρος αλλά πώς θα το πετύχει σε απόλυτο βαθμό. Για αυτόν το λόγο σταμάτησα να σκίζω τις ετικέτες από τα κουτιά του σούπερ μάρκετ, χρειάστηκε να δεχτώ το ενδεχόμενο ο κόσμος να υπάρχει και μάλιστα με τη μορφή που μας παρουσιάζετε και γενικά εκτιμώ τους φίλους μου όπως και τον εαυτό μου με έμφαση στο γεγονός ότι ζούμε όλοι στο παρόν. Θα ήθελα να ξέρω πως λειτουργεί ο κόσμος και παρ’ όλα αυτά να είμαι αισιόδοξος. Δεν είναι μια ολοκληρωμένη θεωρία είναι περισσότερο μια παρόρμηση. Ότι είναι έξω από εμένα θα προσπαθώ για πάντα μάταια να το κατακτήσω. Και όλο αυτό το διάστημα μπορώ, εντελώς εν αγνοία μου, να είμαι η ιδέα, η προαίρεση, μέρος του τοπίου ή απλά να μην είμαι καθόλου. Η σκέψη αναπαράγει τον εαυτό της προσπαθώντας να αποδομηθεί. Έχω μεγάλη όρεξη να κάνω ερωτήσεις και πάνω απ’ όλα είμαι πεισματάρης, δεν πάω πουθενά αν δεν λυτρωθεί και η ύλη. Σε αυτό θα μείνω ανένδοτος. Τα τικ του κοσμικού ρολογιού δείχνουν την διαρκή επικράτεια του παράδοξου. Τα τακ την άκρα νομοτέλειά της.
εγγραφή στο
Αναρτήσεις
Σχόλια
4 σχόλια:
Δε χρειάζεται νομίζω να θέλουμε να κατακτήσουμε ότι βρίσκεται έξω από μας...αρκεί να μας επιτρέψει να μπούμε για λίγο μέσα του, να ζήσουμε την υπόστασή του για λίγη ώρα.
Τέλος φοβάμαι πως μια πλήρης κίνηση του ρολογιού σταματάει στο τακ...
Έχεις δίκιο χ.ζ. αν και με δυσκολεύουν οι όροι που χρησιμοποιείς. Το να μπεις και ζήσεις την υπόσταση το λες έχοντας κάποια φιλοσοφική σκέψη ή το χρησιμοποιείς "ποιητική αδεία". Πάντως να πω πως σε αυτά τα κείμενα δεν καταγράφω τόσο απόψεις για το τι πρέπει να κάνει κανείς όσο πάθη και προβληματισμούς. Θέλω να πω ότι συμφωνώ μαζί σου αλλά η αδυναμία μου να συμφωνήσω λόγια με πράξεις ή έστω να βρω λόγια που να δικαιολογούν τις πράξεις αναδρομικά νομίζω δείχνει κάτι για την "κατάσταση" μας που με ενδιαφέρει πολύ.
Για να καταλάβεις, τικ και τα τακ εμένα μου φαίνονται τόσο πυκνά αυτόν τον καιρό που γίνονται αδιάκριτα.
Εννοώ να προσπαθήσουμε να ζήσουμε λίγο δίπλα στα πράγματα, με αυτά και την απλότητά τους.
Είναι φανερό το ότι καταγράφεις προβληματισμούς κι ότι δεν προτείνεις κάποια κατεύθυνση, μην ανησυχείς! Παρομοίως πολύ συχνά κι εγώ. Ακόμα κι έτσι όμως, και στη σφαίρα της επιθυμίας θα ποθούσα προσωπικά τη συνύπαρξη, με οτιδήποτε, με ιδέες, με ανθρώπους, με πράγματα κτλ. σαν ίσος προς ίσο. Αν κατακτήσεις κάτι γίνεται αμέσως βαρετό, οπότε γιατί να το ποθήσεις;
(ελπίζω να εκπέμπουμε στο ίδιο σήμα!)
θες να μου πεις οτι αυτες οι σκεψεις σου βγαινουν ετσι, με αυτον τον τρόπο και αυτή τη σειρά αυθόρμητα.
;
Δημοσίευση σχολίου